چند وقت پیش یکی از دوستانم به اشتباه بخشی از ارز دیجیتال موجود در کیف پول خود را به یک بلاک چین اشتباه ارسال کرده بود و به دنبال راه چاره‌ای برای بازگرداندن سرمایه خود بود. اشتباهی که 20 میلیون تومان برایش آب خورد! این اشتباه ممکن است برای هر کدام از ما پیش بیاید و باعث بر باد رفتن سرمایه‌مان شود. اما در صورتی که شبکه های انتقال ارز دیجیتال را بشناسید، دیگر به هیچ عنوان دچار چنین اشتباهاتی در انتقال رمزارزهای خود نخواهید شد. در این مطلب انواع شبکه ارز دیجیتال و تفاوت آنها را با هم بررسی می‌کنیم.
شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست؟
هر رمزارز دیجیتالی که در حال حاضر وجود دارد دارای یک بستر است. در واقع این بستر آدرس و محل فعالیت این ارز است. هر رمزارزی روی بستر بلاک چین مشخصی فعالیت می‌کنند. بلاک چینی که هر رمزارز روی آن فعالیت می‌کند شبکه‌ی آن رمزارز نامیده می‌شود. برخی از رمزارزها بلاک چین و شبکه‌ی خاص و اختصاصی خود را دارند و بقیه روی بلاک چین‌های دیگران فعالیت می‌کنند. (مانند مستاجر).
اهمیت شناخت شبکه انتقال ارز دیجیتال در نیاز افراد به انتقال دارایی‌های دیجیتال است
قبل از ادامه کار، لازم است تا شما را با دو مفهوم در دنیای ارزهای دیجیتال آشنا کنیم:
1. کوین‌ها:
ارزهایی هستند که شبکه‌ی اختصاصی خود را دارند و روی آن شبکه فعالیت می‌کنند. مانند: بیت‌کوین، اتریوم، ترون، بایننس کوین، لایت‌کوین، کاردانو و… که بلاک‌چین‌های خاص و بسترهای اختصاصی خود را دارند.
2. توکن‌ها:
ارزهایی هستند که شبکه انتقال ارز دیجیتال خاصی ندارند و روی شبکههای دیگر (بلاک‌چین‌های دیگر کوین‌ها) فعالیت می‌کنند.
همانطور که اشاره شد، اهمیت دانستن شبکه‌ها، زمانی به چشم می‌آید که بخواهید رمزارزهای خود را به هر نحوی منتقل کنید چه در صرافی چه بین کیف پول‌ها. شما نمی‌توانید یک توکن را به عنوان مثال از شبکه A به B منتقل کنید. شما فقط می‌توانید ارزهای خود را در شبکه A جا به جا کنید. یعنی یک ارز مانند بیت‌کوین را نمی‌توانید از مبدا ERC20 به مقصد BEP-2 منتقل کنید.
“اگر یک ارز را با مبدا و مقصد متفاوت منتقل کنید، دارایی شما بین شبکه‌ها گم می‌شود و قابل برگرداندن نیست. شبکه مبدا انتقال و مقصد انتقال باید یکسان باشند.”
البته این موضوع استثنا هم دارد و گاهی اوقات یک توکن می‌تواند روی شبکههای مختلف مشخصی انتقال پیدا کند که معروف‌ترین آنها استیبل کوین تتر است.
برای کامل کردن اطلاعات شما راجع به شبکه انتقال ارز دیجیتال، لازم است تا با مفهوم دیگری آشنا شوید.
کارمزد، فی
برای انتقال دادن دادن هر دارایی، شبکه در مقابل این انتقال از شما کارمزد می‌گیرد. این شبکه در واقع نودها یا همان ماینرها هستند. برای اینکه تراکنش شما در شبکه ثبت شود، نیاز است که یک یا چند ماینر این تراکنش را تایید کنند. در واقع ماینرها در ازای تایید تراکنش، از شما کارمزد می‌گیرند. تبعا هر چه تعداد تایید کنندگان تراکنش شما بیشتر باشد، تراکنش شما مطمئن‌تر است.
انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال
هنگام انتقال ارزهای دیجیتال باید توجه داشته باشید که شبکه کیف پول با شبکه‌ای که در صرافی در حال خرید هستید، یکی باشند. شبکههای انتقال زیادی وجود دارد اما شما نیاز نیست که با همه‌ی آنها آشنا شوید. ما در این بخش انواع شبکه های ارز دیجیتال را بررسی می‌کنیم و به معایب و مزایای هر کدام اشاره می‌کنیم.
1. ERC20
ERC20 در واقع قراردادی است که به توکن‌ها این امکان را می‌دهد که در بلاک‌چین اتریوم اجرا شوند. این استاندارد در سال ۲۰۱۵ ابداع شد و امروزه یکی از محبوب‌ترین‌ها است. انتقالات ارزی با این استاندارد در روز بسیار بالاست. توکنهای زیادی بر این استاندارد مبتنی هستند و در واقع روی شبکه اتریوم هستند. توکن‌هایی که این استاندارد را دارند می‌توانند روی همه‌ی کیف پول‌‌های مخصوص اتریوم ذخیره یا منتقل شوند. تقریبا اکثر توکنهای محبوب، در حال حاضر روی بلاک‌چین اتریوم در حال فعالیت هستند. سرعت این شبکه، ۲۵ تراکنش در هر ثانیه است.
استاندارد موجود در شبکه erc20 در واقع مجموعه‌ای از قوانین است که یک توکن باید بپذیرد تا بتواند روی بلاک‌چین اتریوم فعالیت کند.
توکنهای ERC20 باگ‌هایی هم دارند؛ از جمله اینکه ممکن است گاهی حین پرداخت در مقابل تتر، در قراردادهای هوشمند، از بین بروند. اتریوم برای حل کردن این مشکل در حال طراحی استاندارد جدیدی به نام ERC-223 است. از دیگر معایب این شبکه انتقال ارز دیجیتال، کارمزد بالای آن در قبال هر تراکنش است.”به یاد داشته باشید که آدرس توکن‌ها با استاندارد ERC20 با 0X آغاز می‌شود. ”
از مزایای این توکن‌ها، می‌توان به ساده‌تر کردن نقل و انتقالات اشاره کرد. مزیت دیگر این شبکه امنیت بالای آن است. چرا که تراکنش شما را ۱۰ ماینر باید تایید کنند تا پذیرفته شود.
2. BEP2
این شبکه، مربوط به صرافی بزرگ بایننس است. نام اصلی این شبکه(بلاک‌چین) بایننس‌چین است. این شبکه در سال ۲۰۱۹ عرضه شد که توکن اصلی آن، ارز خود صرافی یعنی BNB بایننس کوین، است. این شبکه نیز استانداردی است که توکن‌ها برای فعالیت روی اکوسیستم بایننس چین، باید آن را بپذیرند. این شبکه سرعت انتقال بالا و کارمزد کمی دارد و برای انتقال مبالغ پایین مناسب است.
از مزایای این شبکه می‌توان به امنیت، سرعت عملکرد و کارمزد پایین آن اشاره کرد. تا‌کنون حدود ۱۴۰ دارایی در این اکوسیستم لیست شده‌اند.
آدرس توکنهای روی اکوسیستم BEP2 با عبارت bnb آغاز می‌شوند.
همچنین شما در این شبکه باید ممو هم استفاده کنید. ممو یا تگ، در واقع یک شناسه خاص و منحصر به فرد است که در هر تراکنش قرار می‌گیرد تا بتواند تراکنش را مسیریابی کند و به شخص این اطمینان را بدهد که دارایی به آدرس دقیق گیرنده مورد نظر ارسال شد.
3. BEP20 (BSC)
بایننس اسمارت چین، شبکه انتقال ارز دیجیتال، موازی بایننس چین است که برای انجام قراردادهای هوشمند طراحی شده. این بلاک‌چین با ماشین مجازی اتریوم نیز سازگار است. این بلاک‌چین طوری طراحی شده تا کاربر بتواند دارایی که استاندارد ERC20 را دارد، در زمانی کوتاه و با کارمزد کمتر، انتقال دهد. در واقع به ساده سازی تراکنش‌های ERC20 می‌پردازد.
آدرس تمامی توکنهای مبتنی بر استاندارد BEP20، با عبارت OX شروع می‌شوند.
توکنهای روی این اکوسیستم، سازگاری بالایی دارند. این توکن‌ها با هر دو اکوسیستم BEP-2 و ERC-20 سازگار هستند. همچنین بسیاری از کیف پول‌ها از توکنهای این اکوسیستم پشتیبانی می‌کنند.
مهم ترین تفاوت BEP20 با BEP2 در توانایی استیکینگ در این شبکه است.
4. TRC20
این استاندارد، مبتنی بر اجرای قراردادهای هوشمند روی بلاک‌چین ترون است. ارز بومی این بلاک‌چین، ارز ترون یا به اختصار TRX است. هزینه‌ی تراکنش‌های روی این بلاک‌چین تقریبا صفر است. همچنین سرعت انتقال در این بلاک‌چین بسیار بالاست.
امنیت این بلاک‌چین نیز قابل قبول است اما از ERC-20 کمتر است. بلاک‌چین ترون توانایی انجام دو هزار تراکنش در هر ثانیه را دارد. همچنین این امکان را به افراد می‌دهد که توکنهای مخصوص به پروژه‌های خود را (خصوصا پروژه‌های تولیدمحتوا) روی این بلاک‌چین توسعه دهند. یکی از توکنهای معروف روی این بلاک‌چین بیت‌تورنت است.
آدرس توکنهای روی بلاک‌چین TRC20 با حرف T شروع می‌شوند. TRC20سرعت انتقال بالایی دارد و همچنین کارمزدی نزدیک به صفر برای هر تراکنش می‌گیرد.
چگونه یک ارز دیجیتال را در شبکه های مختلف انتقال دهیم؟
برخی ارزها قادر هستند بین چند شبکه مختلف انتقال ارز دیجیتال جا به جا شوند. به‌عنوان مثال بیت‌کوین علاوه بر شبکه‌ی اختصاصی خود می‌تواند در شبکههایBEP-2 ، BEP-20 و ERC-20 نیز انتقال یابد. دیگر ارزها هم همین‌گونه هستند. شما لازم است برای انتقال یک ارز دیجیتال، شبکه‌ی کیف‌پول مقصد را چک کنید که آیا این ارز در این بلاک‌چین پشتیبانی می‌شود یا خیر.
برای مثال کیف پول شما، فقط شبکه‌ی BEP-20 را پشتیبانی می‌کند. برای انتقال ارز دیجیتال از صرافی به کیف پول، باید حتما آدرسی را بدهید که روی بستر BEP-20 است.
نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشته باشید این است که قبل از انتقال ارز به کیف پول مدنظر، اطمینان حاصل کنید که کیف پول، شبکه‌ی آن ارز را پشتیبانی می‌کند در غیر این صورت، احتمال به باد رفتن سرمایه‌تان بالاست.
چطور بهترین شبکه انتقال ارز را انتخاب کنیم؟
همانطور که توضیح دادیم ERC-20 تقریبا امن‌ترین و بهترین شبکه انتقال ارز دیجیتال است. اما دو اشکال بزرگ دارد. سرعت انتقال پایین و کارمزد بالا دو اشکال بزرگ آن هستند. بنابراین، هدف از ایجاد شبکههای جدید، به حداقل رساندن میزان کارمزد و در عین حال سریع و امن کردن تراکنش‌ها است. در حال حاضر علاوه بر مواردی که در این مقاله ذکر شد، شبکههای دیگری نیز وجود دارند. از جمله این شبکه‌ها می‌توان به کاردانو، پولکادات و OMNI اشاره کرد.
آیا همه ارزها روی همه شبکه ها وجود دارد؟
ارزهای دیجیتال، روی شبکههای(بلاک‌چین) متفاوتی هستند. منتقل کردن ارزها فقط در یک بلاک‌چین خاص امکان پذیر است. بنابراین پیش از انجام تراکنش از یکی بودن شبکه ارز دیجیتال مبدا و مقصد مطمئن شوید.
در یک نگاه
برای اینکه بتوانید انتقال‌های موفقی در حوزه‌ی کریپتوکارنسی داشته باشید و در نتیجه حرفه‌ای‌تر عمل کنید لازم است تا از شبکه انتقال ارز دیجیتال اطلاعات کافی داشته باشید و بتوانید آنها را شناسایی کنید. نکات مهم در بررسی هر شبکه، کارمزد، سرعت و امنیت هستند. اگر قصد انتقال مبالغ بالای ده هزار دلار را دارید بهتر است که از بلاک‌چین اتریوم استفاده کنید. اما اگر مبلغ تراکنش شما کمتر از این مقدار است، می‌توانید از سایر بلاک‌چین‌هایی که کارمزد پایین‌تری دارند استفاده کنید.
